Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Η Ξανθή έγινε 2 χρόνων!


Μετά από τόσον καιρό, τα γενέθλια της μικρής γειτόνισσάς μου, είναι ένας καλός λόγος να ξαναγράψω. 



Ας πάρουμε  τα πράγματα όμως από την αρχή.  Ή μάλλον σχεδόν από την αρχή, ειδάλλως θα έπρεπε να σας δείξω φωτογραφίες μου από το δημοτικο (στάδιο το οποίο θα παραλειφθεί διακριτικά...), γιατί από τότε γνωριζόμαστε με τη Γιάννα. 

Δε μπορώ να πω ψέματα -φίλες δεν ήμασταν. Το "γιατί" ακόμα δεν το έχω καταλάβει.

Δεν έγινε χρόνος από εκείνο το πρωί που επικοινωνήσαμε τυχαία (φιλικά/επαγγελματικα/τυπικά) για τη φωτογράφιση της βάπτισης της κόρης της (ναι, κάνω κ τέτοια...). Και τα βρήκαμε. Και η συμφωνία έκλεισε. Και ήμουν εκεί. Και η μικρή βαπτίστηκε "Ξανθη" -όπως η γιαγιά της.




Μετά ταιριάξαμε. Και οταν έφτασε η ώρα της επεξεργασίας, οι φωτογραφίες άρχισαν να γίνονταν οικείες. Τα άγνωστα πρόσωπα αποκτούσαν όνομα, συνήθειες στον καφέ, ήταν καπνιστές ή όχι, έμεναν Φάληρο ή μετακόμιζαν μόνιμα στην Κρήτη... 

Σιγά σιγά γίνονταν "δικοί μου".




Και ήρθαν και τα γενέθλια. Τα δεύτερα. Και η Ξανθή ήθελε τούρτα με ζωάκια. 





                       
                                    Και cupcakes σοκολάτα με oreo cookies και κρέμα πραλίνα με cream cheese.



Τα τελευταία υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να μην τα ζήτησε. Εγώ θα ορκιζόμουν πως έτσι άκουσα.



Με αγάπη στην Ξανθή, που της αρέσει η σοκολάτα.
Και στη μαμά της, που αντιστέκεται. 
Απο εμένα, που τις αγαπώ.